Απολλωνίς Λυδίας

Η Απολλωνίς ήταν μια ελληνιστική πόλη της Λυδίας της Μικράς Ασίας.

Στον Συνέκδημο του Ιεροκλέους αναφέρεται ως Απολλώνης και στο Νotitiae episcopatuum ως Απολλωνιάς. Κατά τον Στράβωνα η πόλη απείχε εξίσου 300 μίλια από την Πέργαμο και τις Σάρδεις και εκείτο πάνω σε ευθεία οδό που ένωνε τις δύο πόλεις.

Η πόλη ιδρύθηκε προς τιμήν της Ατταλίδος βασίλισσας της Απολλωνίδος από την Κύζικο, από τα παιδιά της, είτε δηλαδή από τον Ευμένη Β΄, είτε από τον Άτταλο Β΄. Υπάρχουν ωστόσο κάποιες ενδείξεις ότι η πόλη ίσως να προϋπήρχε. Ο ερευνητής Launey υποστήριξε ότι μια αποικία των Σελευκιδών στην γύρω περιοχή (αν όχι η Δοιδύη, τότε κάποια άλλη) προηγήθηκε της ιδρύσεως της Απολλωνίδος. Σε αυτό συνεπικουρεί και ένας κιστοφόρος του 186 π.Χ. από την πόλη, γεγονός που προδίδει ότι η ήδη προϋπήρχε, ενώ ο Schuchhardt χρονολόγησε το κυκλικό τείχος της πόλεως κατά το 300 π.Χ. Επίσης δεν είναι σίγουρο ποιος από τους δύο αδελφούς ίδρυσε την πόλη, η πλάστιγγα όμως γέρνει προς τον Ευμένη Β΄ λόγω της χρονολογήσεως του κιστοφόρου του 186 π.Χ.

Στην νέα αποικία εγκαταστάθηκαν Μακεδόνες άποικοι, όπως αποδεικνύεται από τα νομίσματά της που φέρουν στην μια τους όψη μακεδονική ασπίδα, αλλά και από μακεδονικά ονόματα σε εφηβικές λίστες της πόλεως του 2ου αιώνα π.Χ. Σε αυτά διαβάζει κανείς τον Άτταλο υιό του Αρειδαίου, τον Βότρη, τον Πρεπέλαο, τον Αρεβέλαο (κατά άλλους Δρεβέλαο, όνομα μακεδονικό ή ιλλυρικό), καθώς και έναν πατέρα από τους εφήβους τον Σαδάλα (ίσως απόγονο Θρακών μισθοφόρων). Ίσως οι Μακεδόνες άποικοι να προσήλθαν στην νέα πόλη από τις γύρω πόλεις, όπου ήσαν ήδη εγκατεστημένοι.

Ήδη από την ελληνιστική περίοδο, η Απολλωνίς ανέπτυξε έναν ιδιαίτερο δεσμό συμπολιτείας με την γείτονα πόλη Κάμαι. Σε μια επιγραφή που τιμούσε τον αυτοκράτορα Αντωνίνο Πίο έγραφε: ο δήμος Απολλωνιδέων των περί Κάμας.

Πολύ πιθανόν η Απολλωνίς να είναι η σημερινή Palamut (τουρκική παραφθορά του αρχαιοελληνικού ονόματος της πόλεως). Εκεί κοντά βρέθηκε αρχαίο βήμα με την επιγραφή Απολλωνίδος μίλια Β΄.

Πηγές

• Getzel M. Cohen, "The Hellenistic settlements in Europe, the Islands, and Asia Minor".
• Johann Gustav Droysen, «Ιστορία των Επιγόνων του Μεγάλου Αλεξάνδρου», εκδ. ελεύθερη σκέψις.